درباره‌ی این اثر، به قلم فرخ صابری می‌خوانیم:«تفکر آندره ژید روی زندگی و آثار علیرضا مشایخی تأثیر زیادی داشته است. قطعه‌ی «باغ‌های نیشابور» با درنظرگرفتن بعضی نظرات آندره ژید در کتاب مائده‌های زمینی ترجمان ذهنیت معطوف به رابطه‌ی ملموس با طبیعت است. مشایخی با توجه به گفتار ژید که مایل است گفت‌وگو با طبیعت تبدیل به لمس طبیعت شود ارتباط نوازندگان را با سازهایی که نمی‌شناسند طراحی می‌کند و پیانیست اثر را روی دو پیانو با دو کوک مختلف به اجرا درمی‌آورد. در پایان اثر، شنوندگان با اشاره‌ی رهبر شریک اجرا می‌شوند و فضایی یادآور «سماع» قطعه را به پایان می‌برد. در این اثر مشایخی برای عرضه‌ی بخش‌های موازی، تکنیک جدیدی برای نوازندگی پیانو معرفی می‌کند».
