رهبر: مهرداد تیموری، سعید علیجانی و رژیس پرودُم
ارکستر ریکوردر پارس و ارکستر موسیقی نو
ویلن: امین غفاری
پیانو: مریم مهربان
ویلنسل: صنم قرچه‌داغی
علیرضا مشایخی آثار متعددی برای ارکستر ریکوردر تصنیف و از آن در ترکیب‌های مختلف با همراهی ارکستر زهی و گروه کوبه‌ای استفاده کرده است. در «کنسرتو ویلن شماره‌ی ۳» نیز وی به کمک ویژگی‌های ارکستر ریکوردر از نقطه‌نظر رنگ، دینامیک و گستره‌ی صوتی در جهت طرح اندیشه‌ی خود مشایخی درباره‌ی موسیقی ایران، به امکانات جدیدی دست یافته است. طرح رویکردهای متفاوت به موسیقی ایران همواره از مهم‌ترین مسائل آثار او بوده است. «مرکوری» از آخرین آثار دوره‌ی «Meta-X» و پیش از «سمفنی شماره‌ی ۹» اپوس ۲۰۱ -نخستین اثر دوره‌ی «مانفیست» -تصنیف شده است. گشودگی تفکر وی بر پرسش و آشکارگی در آثار او، سبب طرح صورت‌بندی متفاوتی از موسیقی شده است: موسیقی دیالکتیک صدا و سکوت، تداوم تفکر و راهی به‌سوی حقیقت است. در«مدال ۲۰۱۵»، مطابق با ویژگی‌های سبک‌شناسانه دوره‌ی «مانفیست»، وجوه پنهان محور تُن «ر» به موضوع آهنگسازی تبدیل شده است. علیرضا مشایخی صدا را از نقطه‌نظرهای متفاوت به تفکر درمی‌آورد. در «تُنالین شماره‌ی ۱» توجه به مرکزیت یک محور تُن که در «تکرار» خود «تداوم» ملُدی را می‌سازد، مهم‌ترین مسئله‌ی آهنگساز است.
