مؤسسه ی فرهنگی ـ هنری ماهور در سال ۱۳۶۶ با انگیزه ی تولید و انتشار آثار موسیقی تأسیس شد. اكنون با پشت سر نهادن سه دهه فعالیت، این مؤسسه بیش از هفتصد عنوان سی دی و سیصد عنوان كتاب موسیقی تولید و منتشر کرده است. بخش عمده ی تولیدات و انتشارات این مؤسسه آثار آموزشی و پژوهشی در زمینه های مختلف موسیقیِ دستگاهی و موسیقی نواحی ایران است. این آثار به لحاظ مضمون و محتوا بسیار متنوع و گسترده اند و به گواهی صاحب نظران و دوستداران موسیقی، بسیاری از آن ها، از منابع ممتاز و معتبری هستند كه تا كنون در زمینه ی موسیقی منتشر شده اند. دایره ًْالمعارف سازهای ایران نمونه ی بارزی از آثار پژوهشی در حوزه ی موسیقی ایرانی است. نخستین جلد این اثر به شرح و شناسایی كامل سازهای زهیِ نواحی مختلف ایران می پردازد، جلد دوم سازهای كوبه ایِ پوست صدا و خودصدا را معرفی می كند و جلد سوم به سازهای بادی می پردازد. کتابِ گوشه (فرهنگ نواهای ایران) نیز پژوهشی است در شرح و توضیح نام آهنگ های قدیم و جدید و بازیابی اختلاف در نام و مطالب گوشه های موسیقی ایرانی که می تواند دستیار نوازندگانی باشد که در حال نواختن گوشه های ردیف اند.
مجموعه ی «موسیقی کلاسیک ایرانی» با هدف اشاعه و اعتلای میراث هنری ایران در زمینه ی موسیقی سازی و آوازی منتشر شده است. از این مجموعه بیش از بیست اثر (آوازهای اقبال آذر، طاهرزاده، رضاقلی میرزاظلی، علی اصغر كردستانی، و نواخته های یوسف فروتن، سعید هرمزی، علی اكبر شهنازی، آقاحسینقلی، درویش خان و...) در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است. ردیف های موسیقی ایرانی، در مجموعه ی «آثار آموزشی»، معتبرترین ردیف های سازی و آوازی ایران هستند كه از شناخته شده ترین آن ها، مثل ردیف میرزاعبدالله، ردیف آقاحسینقلی و ردیف های آوازی دوامی، مهرتاش و كریمی تا ردیف های كمتر شناخته شده ی فروتن و هرمزی و نی داوود را در دسترس علاقه مندان و پژوهشگران قرار می دهد. شناخت دستگاه های موسیقی ایرانی (هفت سی دی و یك كتاب) مجموعه ای است برای علاقه مندانی كه می خواهند بدانند دستگاه های موسیقی ایرانی چیستند و چگونه می توان آن ها را از هم تشخیص داد.
مجموعه ی ادبیات فارسی با هدف آشناساختن دوستداران ادبیات فارسی با بخشی از این گنجینه ی عظیم و غنی ملی منتشر شده است. شرح و تفسیر داستان های این مجموعه با صدای زنده یاد دكتر محمدجعفر محجوب حكایتی است كه باید شنید و لذت برد. از این مجموعه، داستان های شاهنامه ی فردوسی، رستم و سهراب، مثنوی مولوی، داستان های نظامی گنجوی، منطق الطیر عطار، حافظ و بوستان سعدی منتشر شده است.
هشتادویک شماره از مجموعه ی «موسیقی نواحی ایران»، در كنار دوازده عنوان موسیقی رقصِ مناطق مختلف و نیز عنوان های پراكنده ی دیگر در این حوزه، امكان حفظ مجموعه ای غنی از موسیقی مردمی اصیلِ همه ی نقاط ایران را كه در معرض خطر نابودی قرار دارند فراهم آورده است.
فصلنامه ی موسیقی ماهور، که نخستین شماره اش در پاییز ۱۳۷۷ و آخرین شماره‌اش (شماره ی ۱۰۰) در پاییز ۱۴۰۲ منتشر شده، نشریه‌ا ی تخصصی در حوزه ی موسیقیِ ایرانی و فرهنگ های هم خانواده ی آن است و، در عینِ حال، بخشی از مطالبش را به مفاهیمِ بنیادینِ موسیقی و موسیقی شناسی، نیز (از شماره‌ی ۳۸ به بعد) به نقدِ موسیقی (بیشتر با گرایشِ موسیقیِ غربی) اختصاص داده است و در این چارچوب مقاله های تحقیقی و توصیفی و دیدگاه های متنوعی به‌قلمِ صاحب‌نظرانِ هنرِ موسیقی به چاپ رسانده است. برخی از شماره های فصلنامه ویژه نامه ی موضوعاتی از جمله بداهه‌پردازی، موسیقیِ فیلم و ریتم هستند.