مجموعه‌ی سه اثر از علیرضا مشایخی که دوران آغاز و پایان سبک «نسبی» این آهنگساز را دربرمی‌گیرد. این آثار عبارتند از: سمفونی شماره‌ی۲، بهنام «سمفونی تهران»، اپوس۵۷؛ «کنسرتو برای ویولن و ارکستر»، اپوس۹۶؛ و «ما باغ‌های نیشابور را هرگز نخواهیم دید»، برای دو پیانو و ارکستر (پیانوی دوم با کوک ویژه)، اپوس۵۶ . سمفونی تهران را ارکستر سمفونیک تهران به رهبری فرهاد مشکوة اجرا کرده است. تک‌نواز ویلُن «کنسرتو برای ویلُن و ارکستر» مازیار ظهیرالدینی است که ارکستر سمفونیک تهران به رهبری اِدو میچیچ وی را همراهی می‌کند. هر دو پیانوی قطعه‌ی سوم نیز توسط پری برکشلی، به همراه ارکستر مجلسی ایران، به رهبری ایوو مالک، اجرا شده است.
