نقل و آوازی بر اساس الگوی بخشی ها
سترون داستانی است که با موسیقی روایت می‌شود. سنتور و آواز گفتگوهای داستان را می‌آفرینند و راویان صحنه‌ها را روایت می‌کنند. سترون جمع عناصر متباین؛ همنشینی عناصر متفاوت، متقابل، غیر همجنس، دور و نزدیک و مانند این است. الگوی قصه گویی توسط موسیقیدان راوی الگویی قدیمی است. اما اینجا با پرداختی امروزی و نو صورت گرفته. موضوع شعر کهن است اما ارائه اش نو. سنتور ساز محلی نیست؛ ساز شهر است. به‌علاوه، سنتور سترون حتی سنتور متعارف هم نیست. مایه‌های سترون از گوشه های ردیف دستگاهی است اما قطعات ضربی وامدار قطعات موسیقی محلی. پیش‌درآمد و چهارمضراب و رِنگی در کار نیست. آوازها هم، علیرغم پیروی از شکل ملودیک و ریتمیک گوشه‌های ردیف موسیقی دستگاهی، دارای رگه‌های برجسته و فراوانی از حالت‌ها، فاصله‌ها و لحن‌های آوازهای محلی هستند. به سخن دیگر، سترون جمع همنیشنی عناصری است که شاید در جایی دیگر، نه اصلا کنار هم می‌نشینند و نه ابدا اینگونه.
