احمد شاملو در متن دفترچهی سیدی نوشته است: «این دو افسانهی منظوم دو سیاه مشق از دوره ای است مربوط به سال ۱۳۳۲ در این زمینه که آیا می توان گه گاه برای شعر از زبان محاوره بهره جُست یا نه. البته من خود به شتاب از ادامهی این کار به دلیل محدودیت زبان محاوره چشم پوشیدم و بدین کار ادامه ندادم. در هر حال، قضاوت در مورد توفیق این دو شعر حق مسلّم شنوندگان است.»