نوازندگان:
سنتور: داریوش ثقفی. ویلن‌سل: کارُل او. فلوت: پاول تاوب
ویلن: چارلز ودربی، اِیمی گالوزو. ویُلا: کُرین فوجیوارا
مادِرن اُرکسترا پراجِکتِ بُستُن
درباره‌ی این اثر به قلم، رضا والی می‌خوانیم: «در سال ۲۰۰۰، از نظام موسیقایی اروپایی فاصله گرفتم و به ساخت موسیقی بر اساس نظام موسیقی ایرانی (دستگاه/ مقام) روی آوردم. از سال ۲۰۰۰ تا کنون اهداف من در حوزه ی آهنگسازی و زیبایی شناسی موارد زیر بوده اند:
1. استفاده از سیستم کوک سنتی ایرانی یا کوک ترکیبی به جای سیستم کوک اروپایی مبتنی بر اعتدال مساوی (در زیر به سیستم های کوک سنتی ایرانی و ترکیبی پرداخته ام). 2. استفاده از چندصدایی ایرانی/ خاورمیانه ای که ویژگی ذاتی نظام دستگاهی/مقامی است به جای چندصدایی اروپایی. 3. استفاده از فرم های موسیقایی نظام دستگاهی/مقامی مانند بسط موزائیک وار و لایه بندی سیال به جای فرم های موسیقایی اروپایی، و همچنین به کارگیری فرم های موسیقایی متعلق به موسیقی ایران/خاورمیانه در قرون وسطا. 4. گسترش ساختار ریتمیک موسیقی و افزودن چرخه های ریتمیک نظام دستگاهی/ مقامی (موسوم به اصول)
برای پرداختن به اهداف بالا دست به کار ساختن مجموعه ای از قطعات مجلسی با عنوان «خوشنویسی» شدم (خوشنویسی شماره ۱، خوشنویسی شماره ۲، ...). این آلبوم خوشنویسی شماره ۱ تا خوشنویسی شماره ۱۲ را شامل می شود که در فاصله ی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ ساخته شده اند.»
