صدای بنان گرم و لطیف و خوش آهنگ است. کوتاه می‌خواند اما با ملاحت و پخته. تأثیر آواز بنان در موسیقی ایرانی چنان است که برخی آواز ایرانی را به قبل و بعد از بنان تقسیم کرده اند. بنان دریافته بود که هنرش به قشر فرودست جامعه رسوخ نکرده است لذا در سال ۱۳۳۷ تصمیم به بازنگری در مواضع هنری خود گرفت. در این راه او بیشتر از ساخته های نواساز خوش قریحه ی نصرالله زرّین پنجه بهره جُست. زرّین پنجه با نوشتن هارمونی های ساده، با حداقل ترکیب سازها، ارکسترهای خوش صدایی را هدایت می‌کرد. زیبایی نغمه پردازی او در مقدمه ها و جواب فواصل ابیات موجب ماندنی شدن آثارش در ذهن و ضمیر شنوندگان گردید. این اثر در آواز دشتی، آواز بیات اصفهان، دستگاه سه‌گاه و دستگاه ماهور اجرا شده است.
