آهنگساز: عبدالله جهان پناه، حسینعلی وزیری تبار، مسعود میثاقیان، محمود ذوالفنون، جواد معروفی
درباره‌ی این اثر، درمتن دفترچه سی‌دی می خوانیم:«صدای بنان گرم و لطیف و خوش آهنگ است. کوتاه می خواند اما با ملاحت و پخته. تأثیر آواز بنان در موسیقی ایرانی چنان است که برخی آواز ایرانی را به قبل و بعد از بنان تقسیم کرده اند...بنان به صرافت دریافته بود که هنرش به قشر فرودست جامعه رسوخ نکرده است. سال ۱۳۳۷ همزمان با بازگشت از سفر استعلاجی خارج از کشور که برای مداوای چشم رفته بود تصمیم گرفت در مواضع هنری خود بازنگری کند. او در ادامه ی این تصمیم از ساخته های نصرالله زرین پنجه، محمود ذوالفنون، حسینعلی ملاح، منوچهر لشکری، عبدالله جهان پناه و شماری دیگر استفاده کرد. حاصل این همکاری اجرای ترانه های دلنشینی است که اتفاقاً از خیلی از آثار آن دوره ی رادیو استوارتر و برازنده ی خواننده ی عالی مقامی چون او بود.» این اثر در دستگاه سه‌گاه، دستگاه همایون، آواز دشتی و آواز شوشتری است. در بخش آوازی ابراهیم سرخوش (تار)، جواد معروفی (پیانو)، سیروس حدادی (فلوت) و محمود تاج‌بخش (ویلن) بنان را همراهی می‌کنند.
