این کتاب می‌تواند برای کسانی هم که تخصصی در موسیقی ندارند خواندنی باشد؛ و این دوکاره‌بودنش هم به «موضوع» کتاب ربط دارد و هم به نحوۀ تدوین آن. هواداران موسیقی و دوست‌دارانِ فرهنگ ایران به‌صورت عام، با خواندن این کتاب خواهند دانست که آواز و رِنگ و تصنیف و ترانه و چهارمضراب و پیش‌درآمد و ... چه فرقی دارند، چه پیشینه‌ای داشته‌اند و در گذر زمان به کجا رسیده‌اند و ... .
در لابه‌لای کتاب و متناسب با موضوع اصلی، مطالبی نیز مرتبط با چگونگی نگرش مردمان و زمامداران و خودِ اهالی این هنر به موسیقی، مطرح شده است.
