این آلبوم حاصل سال‌ها کوشش نوازنده ـ مؤلف در فراگیری تکنیک‌های ساز تار و ممارست در یادگیری شیوه‌های گوناگون تارنوازی و دریافت زوایای پیدا و پنهان و سایه‌روشن هنر ارجمند موسیقی و نیز رسیدن به بیان شخصی در نوازندگی تار است. در این اجرا که بر اساس ردیف موسیقی کلاسیک ایران شکل گرفته است از فضای مُدال آواز بیات اصفهان و دستگاه نوا استفاده شده و تأکید بر رعایت مؤلفه‌های تأثیرگذار موسیقی، شامل ریتم، فواصل، تمپو (سرعت) و همچنین تمرینات ذهنی بوده است که باید در گذار از این مؤلفه مدّ نظر قرار گیرد. فضای اولیه‌ی آواز بیات اصفهان با مبنای سُل آغاز می‌شود و درگذر از گوشه‌های آن به دستگاه نوا با مبنای سُل می‌رسد و پس از سیر کوتاهی در این دستگاه به فضای آواز بیات اصفهان باز می‌گردد. ملودی‌های این اثر در تعامل با ویژگی‌های موسیقی کلاسیک ایران و برخاسته از ذهنیت اجرا کننده است.
