درباره‌ی این اثر، به قلم آرش غفاری می‌خوانیم: « آواز دشتی این کار با خواندن این شعر در ذهنم شکل گرفت.
در خانه‌ی غم بودن از همت دون باشد
واندر دل دون همت اسرار تو چون باشد
بر هر چه همی لرزی می‌دان که همان ارزی
زین روی دل عاشق از عرش فزون باشد
با رفتن استاد محمدرضا لطفی بخشی از وجودم در غم ماند. این اثر ناچیز را با عشق و احترام پیشکش می‌کنم به تمام استادان بزرگواری که آثار و نگاهشان همواره راهگشا و روشنایی بخش زندگی انسان بوده است.
