درباره‌ی این اثر، به قلم محمدرضا شرایلی می‌خوانیم:«همنوازی بداهه‌ی دو یا چند ساز، از بخش‌های اجرایی در موسیقی دستگاهی است که می‌تواند تجربه‌ای متفاوت از اجرای موسیقی را در اختیار نوازندگان و شنوندگان بگذارد؛ موسیقی‌ای که کلیات آن پیشتر مانوس ذهن مجری و مخاطب بوده و اکنون زمان آن فرا رسیده است در چالشی دو یا چندگانه لحظاتی بدیع خلق شود. بی‌تکلف‌ترین و معمول‌ترین این همنوازی، ترکیب یک ساز ملُدیک و تمبک است؛ رایج‌ترین ساز کوبه‌ای در موسیقی دستگاهی. این آلبوم اجرای صحنه‌ای لطف‌الله مجد همراه جمشید شمیرانی است که در محل «خانه‌ی ایران» در خیابان شانزه‌لیزه‌‌ی پاریس اجرا و ضبط شده است. چهار تراک آن همگی حاصل همان یک شب کنسرت این دو استاد است. لحظاتی که در این آلبوم بیش از پنجاه سال پیش خلق شده‌اند نمونه‌های درخشانی از سادگی و روانی همنوازی دو نوازنده‌ی آزاده است. همانقدرکه جملات مجد در این نواخته‌ها سیّال و روان است، تمبک شمیرانی نیز در این هنرنماییِ خلاقانه و به دور از تکلف چونان همراه اوست که گاه به‌روشنی همپای تار شنیده می‌شود و گاه در ساز مجد آن‌گونه حل می‌شود که گویا تنها یک نوازنده در حال هنرنمایی و بیان تنها یک اثر هنری است.»
