درباره‌ی این اثر، به قلم ژان دورینگ میخوانیم:«کارِ این مجموعه را با ادای احترام به علیمحمد بلوچ (معروف به علیوک یا علیجان) آغاز میکنیم که در اواخر سال 2016 شاهد درگذشت غیرمنتظره‌اش در سن شصت‌و دو سالگی بودیم. دو قطعه‌ی اول که وی در آنها اسحاق بلوچ‌نسب را همراهی میکند چهار ماه پیش از درگذشتش ضبط شده‌اند.. هر دو سیدی این مجموعه به گونه‌ی حماسی شرواندی اختصاص دارند که به‌حق آن را رفیع‌ترین و کامل‌ترین جلوه‌ی موسیقی حرفه‌ای بلوچی میدانند. این گونه‌ی موسیقی به بلوچی، در مُد (زَهیریگ)های متنوع و در قالب سه فرم متناوب خوانده میشود: مِلیزما یا تحریر (الحان بدون وزن)، دکلمه (دبگال)، و ریتُرنِلو یا ترجیع (که به آن شرواندی میگویند). در حاشیه‌ی اشعار حماسی، غنایی یا مذهبی اصلی، خواننده‌ی حماسیخوان (شرواند، پهلوان یا شئرگو) غزل‌های صوفیانه‌ای را نیز به فارسی میخواند. شرواندی نیازمند مهارت بالای آوازی و گستره‌ی صدای وسیع، از بر داشتن یک کارگان گسترده‌ی شعری و ملُدیک، و داشتن دانش کاملی درباره‌ی مُدها یا همان زهیریگ‌ها است. از این رو حماسیخوان‌ها انگشت‌شمارند، درست مثل سرودنوازانی که میتوانند آنها را همراهی کنند. فقط در منطقه‌ی مکران، در دوسوی مرزِ میان جنوبِ پاکستان و ایران میتوان آنها را یافت..»
