مسخ مجموعه‌ای است استثنایی؛ نخست از آن‌رو که آثار اجراشده در آن به آهنگسازانی معاصر و ناآشنا تعلق دارند که در پاره‌ای موارد حتی اثر خود را برای نوازنده، لیلی افشار، نگاشته‌اند. دوم آنکه اجرای چنین قطعه‌هایی نمایانگر چالش و اقتدار نوازنده‌ای است که علاوه‌بر عرضه‌ی آثار آهنگسازانی بیش‌وکم گمنام، مهارت و دانش خویش را نیز تحقق بخشیده است. و آخر آنکه گزینش این مجموعه برای اجرا از سوی لیلی افشار رخدادی است برانگیزنده و چه بسا آموزنده برای نوازندگان و دوستداران گیتار کلاسیک در ایران.
