دربارهی این اثر، به قلم امیر شریفی میخوانیم:«حُـزّان به معنای واقعی، یک سوییت یا «نوبت» دستگاهی است که به مبانی و ترتیب اجرای قطعات و زیبایی شناسی این نوع موسیقی وفادار می ماند. شاکله ی کلی این نوبت، متشکل از هفت قطعهی آهنگسازی شده و چهار قسمت ساز و آواز است که در عین یکپارچگی و وحدت بین اجزا، با دیدی کُل نگر، به سه بخش عمده قابل تفکیک است. در خصوص نحوهی اجرای قطعات متر ثابت در این مجموعه باید متذکر شوم که از نوازندگان این مجموعه خواسته شده است در پی هماهنگ کردن جملهها با امکانات ساز خود و از سویی برای ارائهی تفسیری شخصی از قطعات، دست خود را در اجرا باز ببینند و جملهها را در عین حفظ کلیت و نقش و سیر ملودی، به گونهای اجرا کنند که برآمده از ذوق و برداشت و عاطفهی خودشان باشد.»