دربارهی این اثر، به قلم حسین مهرانی میخوانیم:« در این سیدی هفت قطعه از بهترین بداههنوازیهای استاد احمد عبادی را که قبلاً به نت درآورده بودم و در سال ۱۳۷۹ در کتاب شهنواز (بداههنوازیهای استاد احمد عبادی) توسط موسسه فرهنگی ـ هنری ماهور به چاپ رسیده بود، اجرا کردهام.» در مورد موسیقی دستگاهی ایران همیشه این نظریه وجود داشته است که این موسیقی بهطور دقیق قابل نگارش نیست و اجرای آن از روی نت کاری سخت و غیرممکن است. این اثر دقیقاً از روی کتاب شهنواز اجرا شده و نوازنده معتقد است موسیقی ایرانی نیز مانند دیگر موسیقیهای جهان قابل نگارش است و شاید نقص و ضعف در مبانی اجرا و نتنوازی باشد