«ابرو کمان» مجموعه‌ای است در دستگاه سه‌گاه برای گروه سازهای ایرانی و آواز که بین سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲ ساخته شده و در سال ۱۳۸۵ توسط گروه مهتاب ضبط شده است. ساختار و قالب کلّی این مجموعه متأثر از موسیقی دستگاهی است و در نغمه‌پردازی قطعات، برداشت‌های عینی و آزاد از انگاره‌ها و الگوهای ریتمیک ـ ملودیک ردیف موسیقی ایرانی سهم قابل توجهی دارند (نغمه در «انتظار»، کرشمه در «کرشمه» و بسته‌نگار در «ابرو کمان» از برداشت‌های عینی هستند). مقدمه‌ی سازی تصنیف «ابر و کمان» برگرفته از قطعه‌ای است برای سنتور از استاد فرامرز پایور به نام چهارمضراب اصفهان. همچنین در انتهای قطعه‌ی سازی «شوق» از یک نغمه‌ی آیینی جنوبی (که احتمالاً ریشه‌ی عربی دارد) استفاده شده است.
