این اثر در یک سی‌دی با نام «قول و غزل» و یک دی‌وی‌دی تصویری شامل کنسرتی در فرهنگسرای نیاوران (شهریور ۱۳۹۰) با همراهی تمبک پدرام خاورزمینی و حمید قنبری منتشر شده است. درباره‌ی این اثر، به قلم سعید نایب‌محمدی می‌خوانیم:«شاید مهم‌ترین تفاوت بین موسیقیدان ایرانی و موسیقیدان حوزه‌ی عربی ـ تُرکی رویکرد آنها به سیستم مُدال ــ به ویژه در متر آزاد ــ است. موسیقی ایرانی حداقل از دوره‌ی قاجار به بعد از نظام دستگاهی تبعیت کرده است، درحالی‌که موسیقی معاصر عربی ـ تُرکی همچنان از نظام مقامی بهره می‌گیرد. از ویژگی‌های این نظام برخورد کاملاً آزاد و باز موسیقیدان با یک بستر نغمگی فارغ از قانون الزام‌آور تأکید منظم بر درجات مختلف آن مُد در جمله‌پردازی‌هاست. [...] آثار موجود در این مجموعه نیز با چنین رویکردی ساخته و اجرا شده‌اند. وقتی غزل همایون در فضای درآمد همایون آغاز می‌شود شاید برای شنونده‌ی موسیقی ایرانی توقع شنیدن بلافاصله‌ی ماهور کمی نامأنوس یا حداقل غیرمنتظره باشد. این ویژگی در غزل چهارگاه (مُدگردی به شور و ابوعطا) و فرح‌فزا (مُدگردی به سه‌گاه) نیز مشهود است».
به همراه یک دی‌وی‌دی
