بدیع‌زاده از خواننده‌های دهه‌های ده و بیست، و نخستین صفحه‌ی او جلوه‌ی گل است که عبدالحسین شهنازی آهنگساز و نوازنده‌ی تار آن بود. او علاوه‌بر اجرای تصنیف‌هایی مانند خزان عشق، داد دل، هدیه‌ی خاک و…، به تشویق اسماعیل مهرتاش به ساخت و ضبط تصنیف‌های هزل و فکاهی نیز روی آورد و در مقام بزرگ‌ترین هزلیه‌خوان تاریخ موسیقی ایران، تصنیف‌های به‌یادماندنی فراوانی مانند یکی یه پول خروس، ماشین مشتی ممدلی، زال‌زالک و … خوانده است که شعرهای فکاهی آنها را طنزسرایان معاصر او سروده بودند. صدای بدیع‌زاده را نوازندگانی مانند ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، مهدی خالدی، یوسف کاموسی و فرهاد معتمد همراهی کرده‌اند.
