حسین مهرانی در این اثر قصد دارد هنرجویان موسیقی را با آثار استاد شهنازی آشنا کند. او از این طریق می‌کوشد گسستی که سال‌ها میان نوازندگی به شیوه‌ی قدیم و امروز اتفاق افتاده است را از میان بردارد. گرچه حبیب‌الله صالحی بخشی از این آثار را در زمان حیات استاد به نت درآورده است، به سبب دقیق نبودن نگارش و منطبق نبودن اجرای استاد با نت‌های استاد صالحی، دوباره به نت درآمده است. نگارنده این کتاب را ناظر بر درس گفتارهایی قرار داده که در کلاس طرح کرده و هنرجویان در تک‌تک فرازهای آن از او سؤال کرده‌اند؛ این پیشینه موجب شده است که جنبه‌ی آموزشی این اثر از آثار مشابه پیشین بیشتر باشد.
