براساس نوشته‌ی استاد فرامز پایور
درباره‌ی این اثر، به قلم فراز مجیبی می‌خوانیم: « استاد عبدالله دوامی به دلیل بهره‌مندی و ارتباط گسترده با نوازندگان شاخص و راویان اصلی ردیف و خوانندگان و تصنیف‌سازان مختلف و نیز مهارت در نوازندگی ضرب و خوانندگی، به عنوان مهم‌ترین مرجع و راوی ردیف آوازی و تصانیف دوره قاجار محسوب می شد. نوع نگاه زیباشناسانه در انتخاب تصانیفی که با اصالت‌های موسیقی دستگاهی همگن و منطبق هستند درمقابل تصانیفی که از عیار هنری کمتری برخوردار بوده و یا بیشتر جنبه مردم‌پسند داشته اند، اصلی‌ترین ویژگی روایت او از تصانیف دوره قاجاراست. کامل‌ترین آوانگاری کارگان ایشان مربوط است به نوشته استاد فرامرز پایور که در این کتاب به عنوان مرجع اصلی قرار گرفت. علاوه بر تطبیق دقیق حروف و کلمات شعر با نت‌ها نسبت به مرجع اصلی، تلاش کرده‌ام تا نوع آوانگاری باعث ارتباط بیشتر خوانندگان و نوازندگان، در سطوح مختلف هنری با آن شود.
