درباره‌ی این اثر، به قلم پیمان فخاریان می‌خوانیم: «ترس‌های درون باید شفاف می‌شد، پس مینیاتورها شکل گرفت تا در صراحت عبور، سایبان آرامش به تکامل رسد. مینیاتورها توصیف واکاوی درون است، نصب جسارت به بال رویاهاست، بلوغ حزن است، حضور آشکار ناخودآگاه است، تبسم ترس‌هایی است که در انتظار شناخت، آستانه‌ی پوسیدگی را تجربه می‌کردند، دعوت بیداری‌‌ست به خیال، خون تازه‌ای‌ست که برای رسیدن به بطن نگرانی جریان دارد، آغوش مطمئن انتظار است، نبض پرتراکم صبوری‌ست، پختگی تنهایی‌ست، آرامش ترد خیال است.
مینیاتورها قدم‌هایی‌ست به‌جا‌مانده از کسی که تنها عشق را به خواب دید و .... .
