هنوز محصول تجربه‌های زیسته در زمان‌های مختلفی است که همچنان که به‌تدریج به دست می‌‌آمدند و ثبت و ضبط می‌شدند (در حدود یک سال‌ونیم)، از فصول مشترکی که همراه اندیشه‌ی مولّف در تألیف و شکل بخشیدن به آن تجربه‌ها بودند، برخوردار است. از آن میان یکی اشاره و پرداختن مستقیم به گوشه یا گوشه‌هایی از ردیف سازی موسیقی ایرانی است در فضای مُدال چهار قطعه از این مجموعه. این اشارات، گاه روشن و بی‌واسطه و واریاسیون حاضر می‌شوند (قطعات ۵ و ۶) و گاه با تغییراتی که اندکی ـ با حفظ موقعیّت و فضا ـ از شکل اصلی خصوصا ریتمیک آنها در ردیف، دورشان می‌کند (قطعات ۱ و ۳): تلاش و اندیشیدن به راه‌های تازه‌ای در مواجهه با فُرم و نیز محتوای اصوات و نقش نغماتی که گوشه‌های ردیف می‌سازند؛ همچون قطعه‌ی دوم که تأکیدهای متفاوت و پُررنگ کردن نقش درجه‌ای از اشل صوتی راست‌پنجگاه ما را از فضای اصلی آن تا دقایقی دور نگاه می‌دارد.
